دبیرستان پسرانه شاهد ازنا

ریاضی 1392

شیمی و آزمایشگاه 1392

زیست شناسی و آزمایشگاه 1392

ادبیات فارسی 1392

زمین شناسی 1392

زبان فارسی 1392

عربی 1392

فیزیک و آزمایشگاه 1392

حسابان 1392

شیمی و آزمایشگاه 1392

هندسه 1392

ادبیات فارسی 1392

جبر و احتمال 1392

عربی 1393

زبان فارسی 1392

فیزیک و آزمایشگاه 1392

بقیه غکس ها در ادامه طلب

به مناسبت سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در در تاریخ 21 و 22 بهمن در دبیرستان پسرانه شاهد ازنا مراسمی برای تجلیل از نفرات برتر امتحانات، المپیاد ها و همچنین نفرات برگزیده مسابقات قرآن، احکام،نماز،نهج البلاغه،فوتبال و ...برگزار گردید که طی آن با حضور شخصیت های انقلابی شهرستان و سخنرانی آنها،این جوایز اهدا گردیدند.

بقیه غکس ها در ادامه طلب

آقای غلامعلی رضایی مشاور دبیرستان در کلاس های درس حاضر شدند و به دانش آموزان در مورد پیشگیری از معلولیت ها مطالبی را آموختند.

زينب كبرى (سلام الله علیها ) روز پنجم جمادى الاول سال 5 يا 6 هجرت در مدينه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزيز، به گوش رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) رسيد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) براى ديدار او به منزل دخترش ‍ حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها ) آمد و به دختر خود فاطمه(سلام الله علیها ) فرمود :

((دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برايم بياور تا او را ببينم )).

فاطمه (سلام الله علیها ) نوزاد كوچكش را به سينه فشرد، بر گونه هاى دوست داشتنى او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پيامبر (صلی الله علیه وآله وسلم ) فرزند دلبند زهراى عزيزش را در آغوش كشيده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ريختن كرد. فاطمه (سلام الله علیها ) ناگهان متوجه اين صحنه شد و در حالى كه شديدا ناراحت بود از پدر پرسيد: پدرم ، چرا گريه مى كنى ؟

رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمود: ((گريه ام به اين علت است كه پس از مرگ من و تو، اين دختر دوست داشتنى من سرنوشت غمبارى خواهد داشت ، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلاتى دردناكى رو به رو مى شود و چه مصيبتهاى بزرگى را به خاطر رضاى خداوند با آغوش باز استقبال مى كند

در آن دقايقى كه آرام اشك مى ريخت و نواده عزيزش را مى بوسيد، گاهى نيز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومى كه بعدها رسالتى بزرگ را عهده دار مى گشت خيره خيره مى نگريست و در همين جا بود كه خطاب به دخترش فاطمه (سلام الله علیها ) فرمود: ((اى پاره تن من و روشنى چشمانم ، فاطمه جان ، هر كسى كه بر زينب و مصايب او بگريد ثواب گريستن كسى را به او مى دهند كه بر دو برادر او حسن و حسين گريه كند

درست ترين گفتار آن است كه سيدتنا زينب كبرى (سلام الله علیها ) در پنجم ماه جمادى الاولى سال پنجم هجرى به دنيا آمده ، و تربيت و پرورش ‍ آن دره يتيمه و مرواريد گرانبها و بى مانند در كنار پيغمبر اكرم(صلی الله علیه وآله وسلم ) بوده ، و در خانه رسالت راه رفته ، و غذاي خود را از وجود مطهر زهراي مرضيه (سلام الله علیها ) تناول نموده ، و از دست پسر عموى پيغمبر، اميرالمؤ منين (علیه السلام ) غذا و خوراك خورده و نمو نموده ، نمو قدسى و پاكيزه ، و با سعادت و نيكبختى ، و پرورش يافته پرورش روحانى و الهى ، و به جامه هاى عظمت و بزرگى به چادر پاكدامنى و حشمت و بزرگوارى پوشيده شده ، و پنج تن اصحاب كساء به تربيت و پرورش و تعليم و آموختن و تهذيب و پاكيزه گردانيدن او قيام نموده و ايستادگى داشتند، و همين بس است كه مربى و مؤ دب و معلم او ايشان باشند.

هنگامى كه زينب (سلام الله علیها ) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها ) او را نزد پدرش اميرالمؤ منين (علیه السلام ) آورده و گفت : اين نوزاد را نامگذارى كنيد! حضرت فرمود: من از رسول خدا جلو نمى افتم .

در اين ايام حضرت رسول اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم ) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، اميرالمؤ منين على(علیه السلام ) به آن حضرت عرض كرد: نامى را براى نوزاد انتخاب كنيد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمود: من بر پروردگارم سبقت نمى گيرم .

در اين هنگام جبرئيل(علیه السلام ) فرود آمده و سلام خداوند را به پيامبر) (صلی الله علیه وآله وسلم ) ابلاغ كرده و گفت :

نام اين نوزاد را ((زينب )) بگذاريد! خداوند بزرگ اين نام را براى او بر برگزيده است .

بعد مصايب و مشكلاتى را كه بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو كرد. پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم ) گريست و فرمود: هر كس بر اين دختر بگريد، همانند كسى است كه بر برادرانش حسن و حسين گريسته باشد

در 14 اسفندماه 1357 هجری شمسی فرمان امام خمینی (ره) مبنی بر تشكیل كمیته امداد صادر شد. این نهاد برای ایجاد رفاه و برقراری تسهیلاتی در امر كمك رسانی به محرومان جامعه دایر شد. گفتنی است این نهاد انقلابی اكنون بنام كمیته امداد امام خمینی مشغول فعالیت است.

سابقه كمیته امداد امام خمینی (ره) به سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ـ حدوداً سالهای 1342- 1343 باز می گردد كه تعدادی از انقلابیون كه در زمره یاران امام (ره) بودند، ماموریت یافتند كه به خانواده های زندانیان، نیازمندان و مبارزین رسیدگی كنند. امدادگری بویژه در دوران اوج گیری انقلاب در طی سالهای 57 – 56 كه اعتصاب و تحصن همه جا را فرا گرفت به منظور حمایت از اعتصاب كنندگان و زندانیان ادامه یافت.

با پیروزی انقلاب حمایت از نیازمندان در صدر برنامه ها قرار گرفت و كمیته امداد امام خمینی (ره) با صدور فرمان ایشان تشكیل شد. این نهاد به منظور كمك به خانواده های محروم به خصوص برای خودكفا كردن آنها تاسیس گردید. كمیته امداد از بزرگترین نهادهای تامین اجتماعی است و در خدمت گروه های آسیب پذیر جامعه قرار د ارد. این كمیته خدمات و فعالیتهای گسترده ای را به افراد محروم جامعه ارائه می دهد كه به برخی از آنها اشاره می كنیم:پرداخت وام قرض الحسنه و تهیه مواد اولیه و ابزار كار به منظور كسب درآمد، برای اقشار بی بضاعت كه كمیته ای ناظر بر حسن مصرف این وام ها می باشد. به نحوی كه اعتبارات اعطایی باعث خودكفا شدن وام گیرندگان گردد. همچنین این كمیته از روش های نظارتی و هدایتی خود برای تحقق این هدف استفاده می كند.

برنامه ریزی جهت آموزشهای فنی و حرفه ای از دیگر اقدامات كمیته امداد است، كه در این زمینه كمیته كلاسهای فنی و حرفه ای متعددی را برای هنرجویان تحت پوشش تشكیل داده است. این كلاسها به منظور ایجاد آمادگی در هنرجویان برای استخدام یا شروع كسب و كار درآمدزا بوجود آمده است.

علاوه بر این اماكنی برای كار اینگونه افراد بخصوص در رشته های قالیبافی، دامداری، و مرغداری در نظر گرفته شده است . از دیگر فعالیتهای كمیته امداد، كمك به زنان سرپرست خانواده است. امداد رسانی از طریق این كمیته و تحت پوشش قرار گرفتن این افراد باعث گردیده است كه تا آن بتوانند با فعالیت در زمینه های كشاورزی، دامداری، قالی بافی، خیاطی، كاردستی و سایر زمینه ها زندگی خود و خانواده اشان را تامین كنند. قابل به ذكر است كه این كمك ها بویژه باعث بازگشت روستائیان از شهر به روستا و ایجاد شغل در روستاهای آنان می گردد.

همچنین تهیه جهیزیه برای نوعروسان خانواده های تحت پوشش، كمك به بیماران هموفیلی، كلیوی و تالاسمی، خدمات درمانی و بهداشتی، ارائه خدمات فرهنگی و آموزشی به دانش آموزان و دانشجویان تحت پوشش، كاریابی و معرفی آنان به مشاغل مناسب، تامین مسكن برای خانواده های بی بضاعت، جبران دیه، اطعام و افطاریه، جمع آوری صدقات به منظور هدایت صحیح آن، ارائه خدمات عمرانی مانند بازسازی و نوسازی مناطق سیل زده و زلزله زده و آسیب دیده. جذب و صرف كمك های مردمی و بسیاری شبیه به اینگونه كمك ها از دیگر فعالیتهای كمیته امداد امام خمینی (ره) به منظور امداد رسانی و كمك به قشر محروم جامعه می باشد.

علاوه بر این، كمیته امداد فعالیتهای خود را جهت كمك به خانواده های محروم دیگر كشورهای مسلمان نیز گسترش داده است. براساس اینكه مسلمانان امت واحده اند و برای كمك به محرومین جغرافیایی نمی توان قائل شد این كمیته. محرومان كشورهای مسلمان نشین را نیز تحت پوشش خود قرار داده و خدمات امداد رسانی را نیز به آنها ارائه می كند، از جمله این كشورها عبارتند از: لبنان، افغانستان، جمهوری آذربایجان، تاجیكستان و بوسنی. از آنجائیكه كمیته امداد در یك كشور و جامعه اسلامی تشكیل شده و هر فرد مسلمان وظیفه خود می داند كه در برابر نیازهای و گرفتاریهای برادران دینی خود بی تفاوت نباشد زیرا خدمت به محرومین را یكی از شیرین ترین عبادتها می داند و همین امر باعث گردیده است كه با یاری مردم مسلمان ایران این كمیته روزبه روز پیشرفت كرده و دامنه فعالیتهایش را گسترش دهد و باعث افتخار جامعه اسلامی گردد.

چنانچه مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنه ای می فرمایند:« كمیته امداد همچنان كه در نام منتسب به امام است، عملاً هم مورد توجه و لطف خاص امام عزیزمان قرار داشته است.»

قابل ذكر است كه همه ساله از چهاردهم تا بیست و یكم اسفندماه به نام هفته نیكوكاری نامگذاری شده است. برگزاری این هفته به منظور جذب كمكها و هدایای مردم به خانواده های محروم و نیازمند است كه جمع آوری و توزیع آن توسط كمیته امداد صورت می گیرد. زیرا كمك به همنوع از اصول اساسی دین مبین اسلام است كه همچنان كه خداوند در سوره مبارکه انسان آیه 8و9 می فرماید:«و به دوستی خدا به فقیر و اسیر و طفل یتیم طعام می دهند و گویند ما فقط برای رضای خدا به شما طعام می دهیم و از شما هیچ پاداش و سپاسی نمی طلبیم.»

منابع:
ـ وضعیت كودكان و نوجوانان جمهوری اسلامی/ یونسكو
ـ مجموعه نشریات خیرین مدرسه ساز
ـ روزنامه كیهان/ 1380
ـ روزها و رویدادها (مجلد سوم) به قلم علی بری دیزجی،‌محمدرضا مطیعیان، مجید تركاشوند

1.روز بزرگداشت حکیم خواجه نصيرالدین طوسي- روز مهندس، شرح: سرزمین طوس ناحیه‌ای از خراسان بزرگ است كه خاستگاه دانشورانی بزرگ و تاریخ ساز بوده است.

در جغرافیای قدیم ایران، طوس از شهرهای مختلفی چون «نوقان»، «طابران» و «رادكان» تشكیل شده بود و قبر مطهر حضرت علی بن موسی الرضا ـ علیه السّلام ـ در حوالی شهر «نوقان» و در روستایی به نام «سناباد» قرار داشت كه پس از توسعه آن، امروزه یكی از محله‌های شهر مشهد به شمار می‌آید.   
گویند زمانی «شیخ وجیه الدین محمد بن حسن» كه از بزرگان و دانشوران قم بوده و در روستای «جهرود» از توابع قم زندگی میكرد(1) به همراه خانواده و به شوق زیارت امام هشتم شیعیان به مشهد عازم شد و پس از زیارت، در هنگام بازگشت به علت بیماری همسرش، در یكی از محله‌های شهر طوس مسكن گزید. او پس از چندی به درخواست اهالی محل علاوه بر اقامه نماز جماعت در مسجد، به تدریس در مدرسه علمیّه مشغول شد. در صبحگاه یازدهم جمادی الاول سال 597 ق، به هنگام طلوع آفتاب، سپیده از خنده شكفته شد و درخشنده‌ترین چهره حكمت و ریاضی در قرن هفتم پا به عرصه وجود نهاد. (2)      
پدر با تفأل به قرآن كریم نوزاد را كه سومین فرزندش بود «محمد» نامید. او بعدها كنیه‌اش «ابوجعفر» گشته، به القابی چون «نصرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت یافت.     
تحصیل
ایام كودكی و نوجوانی محمد در شهر طوس سپری شد. وی در این ایام پس از خواندن و نوشتن، قرائت قرآن، قواعد زبان عربی و فارسی، معانی و بیان و حدیث را نزد پدر خویش آموخت. مادرش نیز وی را در خواندن قرآن و متون فارسی كمك می‌كرد. پس از آن به توصیه پدر، نزد دایی‌اش «نورالدین علی بن محمد شیعی» كه از دانشمندان نامور در ریاضیات، حكمت و منطق بود، به فراگیری آن علوم پرداخت.         
عطش علمی محمد در نزد دایی‌اش چندان برطرف نشد و بدین سبب با راهنمایی پدر در محضر «كمال الدین محمد حاسب» كه از دانشوران نامی در ریاضیات بود، به تحصیل پرداخت اما هنوز چند ماهی نگذشته بود كه استاد قصد سفر كرد و آورده‌اند كه وی به پدر او چنین گفت: من آنچه می‌دانستم به او (خواجه نصیر) آموختم و اكنون سؤالهایی می‌كند كه گاه پاسخش را نمی‌دانم!          
پس از چندی آن نوجوان سعادتمند از فیض وجود استاد بی‌بهره شده بود دایی پدرش «نصیرالدین عبدالله بن حمزه» كه تبحر ویژه‌أی در علوم رجال، درایه و حدیث داشت، به طوس آمد و محمد كه هر لحظه، عطش علمی‌اش افزون می‌گردید در نزد او به كسب علوم پرداخت. گرچه او موفق به فراگیری مطالب جدیدی از استاد نشد، اما هوش و استعداد وافرش شگفتی و تعجب استاد را برانگیخت به گونه‌أی كه به او توصیه كرد تا به منظور استفاده‌های علمی بیشتر به نیشابور مهاجرت كند.     
او در شهر طوس و به دست استادش «نصیر الدین عبدالله بن حمزه» لباس مقدس عالمان دین را بر تن كرد و از آن پس به لقب «نصیرالدین» از سوی استاد افتخاری جاویدان یافت.          
در آخرین روزهایی كه نصیرالدین جوان برای سفر به نیشابور آماده می‌شد غم از دست دادن پدر بر وجودش سایه افكند اما تقدیر چنین بود و او می‌بایست با تحمل آن اندوه جانكاه به تحصیل ادامه دهد. در حالی كه یك سال از فوت پدرش می‌گذشت به نیشابور پای نهاد و به توصیه دایی پدر به مدرسه سراجیه رفت و مدت یك سال نزد سراج الدین قمری كه از استادان بزرگ درس خارج فقه و اصول در آن مدرسه بود، به تحصیل پرداخت. سپس در محضر استاد فریدالدین داماد نیشابوری ـ از شاگردان امام فخر رازی ـ كتاب «اشارات ابن سینا» را فرا گرفت. 
پس از مباحثات علمی متعدد فرید الدین با خواجه، علاقه و استعداد فوق العاده خواجه نسبت به دانش اندوزی نمایان شد و فریدالدین او را به یكی دیگر از شاگردان فخر رازی معرفی كرد و بدین ترتیب نصیرالدین طوسی توانست كتاب «قانون ابن سینا» را نزد «قطب الدین مصری شافعی» به خوبی بیاموزد. وی علاوه بر كتابهای فوق از محضر عارف معروف آن دیار «عطار نیشابوری» (متوفی 627) نیز بهره‌مند شد.    
خواجه كه در آن حال صاحب علوم ارزشمندی گشته و همواره به دنبال كسب علوم و فنون بیشتر بود، پس از خوشه چینی فراوان از خرمن پربار دانشمندان نیشابور به ری شتافت و با دانشور بزرگی به نام برهان الدین محمد بن محمد بن علی الحمدانی قزوینی آشنا گشت. او سپس قصد سفر به اصفهان كرد امّا در بین راه، پس از آشنایی با «میثم بن علی میثم بحرانی» به دعوت او و به منظور استفاده از درس خواجه ابوالسعادات اسعد بن عبدالقادر بن اسعد اصفهانی به شهر قم رو كرد.     
محقق طوسی پس از قم به اصفهان و از آنجا به عراق رفت. او علم «فقه» را از محضر «معین الدین سالم بن بدران مصری مازنی» (از شاگردان ابن ادریس حلی و ابن زهره حلبی) فرا گرفت. و در سال 619 ق. از استاد خود اجازه نقل روایت دریافت كرد.   
آن گونه كه نوشته‌اند خواجه مدت زمانی از «علامه حلی» فقه و علامه نیز در مقابل، درس حكمت نزد خواجه آموخته است.   
«كمال الدین موصلی» ساكن شهر موصل (عراق) از دیگر دانشمندانی بود كه علم نجوم و ریاضی به خواجه آموخت و بدین ترتیب محقق طوسی دوران تحصیل را پشت سر نهاده، پس از سالها دوری از وطن و خانواده، قصد عزیمت به خراسان كرد. (3)        

به مناسبت روز درختكاري ۱۵ اسفند -------------------------------------------------------------------------------- درختان همواره در زندگي بشر موثر بوده اند. قرنهاست كه آدمي در سايه شاخسارشان از شدت گرما و تابش خورشيد در امان مانده و از ميوه هاي الوان و شيرينشان بهره مند گشته است. آواي پرندگان كه در لابلاي شاخسارشان مأوا گزيده اند روح و جانش را صفا بخشيده و قلب وي را مملو از خوشي و شادابي نموده است. در دل زمستان سرد نيز بار ديگر به مدد هيمه اي كه از تنه درختان فراهم آورده و آتشي كه از آن افروخته سرما و يخبندان را تاب آورده و با آنها دست و پنجه نرم كرده است. و بار ديگر اين شكوفه هاي زيباي درختانند كه به او نويد فرا رسيدن بهاري دل انگيز را مي دهند. به اين ترتيب بهره مندي هايي كه از درختان عايد بشر مي گردد بيشمار است و اگر درختان را نعمات الهي بدانيم، سخني به گزاف نگفته ايم. شايد به همين دليل است كه انسانهايي فرهيخته نظير شعرا و بزرگان و اساتيد در زمينه ادبيات و نيز پيشوايان و بزرگان ديني همواره آنرا مد نظر قرار داده و بدان توجه نموده اند. چنانچه سعدي شاعر بزرگ ايراني در اين زمينه مي گويد: برگ درختان سبز در نظر هوشيار هر ورقش دفتري است معرفت كردگار پيامبر گرامي اسلام حضرت محمد (ص)‌ و امام جعفر صادق (‌ع) در پاره اي از احاديث خود به اهميت درخت و درختكاري اشاره نموده اند: پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده اند: مَن نَصَبَ شَجَرَةً و صَبَرَ عَلى‏ حِفظِها و الِقيامِ عَلَيها حَتّى‏ تُثمِرَ كانَ لَهُ في كُلِّ شَى‏ءٍ يُصابُ مِن ثَمَرِها صَدَقَةٌ عِندَ اللهِ؛(1) هر كس درختى بكارد و در نگهدارى آن بكوشد تا ميوه دهد، در برابر هرچه از آن ميوه به دست آيد، پاداشى نزد خدا خواهد داشت. إن قامَتِ السَّاعَةُ و فِي يَدِ أحَدِكُم فَسيلَةٌ، فإنِ استَطاعَ أنْ لايَقومَ حَتّى‏ يَغرِسَها، فَليَغرِسْها؛(2) اگر قيامت فرا رسد و در دست يكى از شما نهالى باشد، چنانچه بتواند برنخيزد تا آن را بكارد، بايد آن را بكارد. ما مِن رَجُلٍ يَغرِسُ غَرساً إلاّ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الأجرِ قَدرَ ما يَخرُجُ مِن ثَمَرِ ذلِكَ الغَرسِ؛(3) هر كه نهالى بكارد، خداوند به مقدار ميوه‏اى كه از آن درخت به دست مى ‏آيد، در نامه اعمال او پاداش مى ‏نويسد. امام صادق ‏عليه السلام فرموده اند: لاتَقطَعُوا الثِّمارَ فَيَبعَثَ اللَّهُ عَلَيكُم العَذابَ صَبًّا؛(4) درختان ميوه را قطع نكنيد كه خداوند بر شما عذاب فرو مى ‏ريزد. اِزرَعُوا و اغرِسُوا وَاللَّهِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً اَجَلَّ و لاأطيَبَ مِنهُ؛؛(5) كشت كنيد و درخت بنشانيد؛ به خدا قسم آدميان كارى برتر و پاك‏تر از اين نكرده ‏اند. امروزه با صنعتي شدن جوامع بشري درختان نقش مهم تري در زندگي بشر ايفا مي كنند، از سويي مقدمات پيشرفت بيشتر صنعت و فناوري را موجب مي شوند و منابع تامين كننده محصولاتي نظير وسايل چوبي، مبلمان، لوازم التحرير (كاغذ، انواع مدادهاي مختلف) ‌الوار و هزاران محصول ديگر محسوب مي شوند و از سو ي ديگر به منزله ريه هاي يك شهر تلقي شده و نقش مهمي در تامين سلامت اعضاي جامعه را ايفامي كنند. اين مورد اخير از مورد قبل مهم تر مينمايد. چرا كه به دليل فعاليت كارخانجات صنعتي و نيز ازدياد وسايط نقليه عمومي و فعاليت روزانه آنها در سطح شهرهاي بزرگ از جمله تهران آلاينده ها و گازهاي مهلك و خطرناكي نظير دي اكسيد كربن در هواي شهرها فزوني يافته و سلامت افراد را تهديد مي كند. و افزايش هر چه بيشتر اين مواد آلاينده كاهش ميزان اكسيژن در هوا را سبب مي شود و اين وضع نامساعد گروههاي آسيب پذير نظير بيماران ريوي و قلبي، سالخوردگان و كودكان را بيشتر تهديد مي كند. در چنين شرايطي مساله درخت و درختكاري راه حلي مناسب براي مبارزه با آلودگيهاي مذكور به شمار مي آيد. ايجاد جنگلهاي مصنوعي و فضاي سبز در اطراف شهرهاي بزرگ به تاسيس كار خانجات توليد اكسيژن مي ماند. در همين راستادر ايران اسلامي كه ملهم از تعاليم ادبي و ديني مي باشد كه خود دستاورد فرهنگ غني اسلامي ايراني است، روزي را به درخت و درختكاري اختصاص يافته و آن را روز درختكاري نام نهاده اند. به اين ترتيب همه ساله در روز 15 اسفند ماه كه آخرين ماه فصل زمستان است در حاليكه همه ايرانيان خود را براي استقبال از روزهاي پر طراوت بهاري آماده مي كنند. نهالهاي جوان به دست خاك مهربان صبور و مقدس ايران اسلامي سپرده مي شود تا به درختاني نيرومند و سرسبز بدل گردند و به اين ترتيب گامي در آبادي ايران اسلامي برداشته مي شود و نيز امري خداپسندانه انجام مي گيرد كه وارستگاني چون پيامبر گرامي اسلام و حضرت امام جعفر صادق (ع) آن را واجب الاجرا دانسته اند.